تعادل رفتاری ضامن پیروزی رزمندگان دفاع مقدس بود

توازن گفتاری، توازن رفتاری، توازن فرماندهی، توازن معیشتی، توازن اخلاقی،توازن مدیریّتی وتوازن دستوری از ابعادی بود کمیّت وکیفیّت وجودی رزمندگان دفاع مقدس را تعیین می کرد که کارهایشان را در میدان جنگ بدون افراط وتفریط عملیّاتی کنند وهنر جنگ را پیش ببرند.
رزمندگان دفاع مقدس از سیره جهادی حضرت رسول نبی اکرم اسلام(ص) وائمه معصوم بخصوص امام علی وامام حسین علیه السلام آموخته بودند که امور جنگ ومدیریّت جنگ وفرماندهی جنگ بر محور تصمیم افراط وتفریط پیش نخواهد رفت واعتدال عقلانی است که آنهارا به پیروزی مطلوب خواهد رساند چون از روش وسیره جهادی امام علی(ع) آموخته بودند که موءمن کیس ومجاهد حقیقی زمانی به پیروزی خواهد رسید که در رفتار جهادی اش میانه روی داشته باشد وهر تصمیمی را به مقتضای شرایط وزمان خودش بگیرد تا رشد عملیّاتی را برای خودش حفظ کند.به همین منظور در تصمیمات جنگی خودشان دچار روحیه (غلوّ، وافراط وزیاده خواهی وزیاده روی در گفتار ورفتار) نمی شدند، فرماندهان صدایشان آرام بود، دلنشین بود، ادب در کلامشان انسان ساز بود، با جهر وغیظ سخن نمی گفتند، با سخنان افراطی رزمندگان خودشان را نمی رنجانیدند.
درمواقع غیر ضرورت با کسی نجوایشان( آهسته ودر گوشی نبود) همنشینی با آنها بر عقلانیّت انسان می افزود وهمنشینی با تمام رزمندگان تمام دقایق آن گوهر با ارزشی بود که انسان از آن بهترین شیوه های رفتاری را می آموخت وراه رفتن آنها از وقاری برخوردار بود که انسان را به سوی رفتارهای اعتدال گونه می کشاند، این اعتدال رفتاری وگفتاری بین رزمندگان با فرماندهان وبر عکس آن بین فرماندهان ورزمندگان فضایی را بوجود آورده بود که تمام فضای جبهه برای تمام رزمندگان محیط خانواده شده بود وحتی معارف تربیتی آن فراتر از تربیّت خانوادگی گشته بود بگونه ای که خروجی رفتارها افراد را به خیر رفتاری دعوت می کرد وهر گونه زمینه گستاخی وسوء استفاده رفتاری را از بین می برد وخرده گیری ها به حدّ اقل گفتار ورفتار می رسید ونیروها از دستورات مافوق خودشان سر پیچی وسر کشی نداشتند وهمه امور بر محور اُنس والفت پیش می رفت واین موجب می شد که محبّت روحی وروانی ومعنوی در بین رزمندگان گسترش یابد واعمال عبادی دریک فضای پر از صفا وصمیمیّت بر گزارشود.
رزمندگان دفاع مقدس با اعتدال رفتاری شان به معرفتی رسیده بودند که عقلانیّت آنها در تمام ابعاد زندگی ورفتاری وکرداری تعمیق پیدا کرده بود وپا در هر میدانی که می گذاشتند تمام افراد پیرامونی خودشان را جذب در رفتار خودشان وقلوب آنها را در تسخیر خودشان در می آوردند وهمین اعتدال رفتاری زمینه ای را بوجود آورده بود که رزمندگان عادی هم در کنار فرماندهان عالی رتبه وپیشکسوت خود وحتی فرماندهان مقتدر احساس آرامش می کردند وبه ستایش آنان می پرداختند وبا تمام تواضع به گونه ودست همدیگر بوسه می زدند.
اگر رزمندگان جا مانده از قافله شهدا بر گردند به سالها وروزهای دفاع مقدس ومرور کنند تمام حالات رفتاری آن دوره را در یگان خدمتی خودشان وارتباط های صمیمی که با فرماندهان داشتند آنها را صادقانه مرور کنند خاطراتی در ذهنشان شعله ور خواهد شد که آنان را به اعتدال قضاوت در گفتار ورفتار وکردار خواهد گشاند.بخصوص خطابم با رزمندگان دفاع مقدس استان خراسان بزرگ رضوی است، برگردیم به گفتار های فرماندهان شهیدمان در شبهای قبل از عملیّات در جمع نیروها در مقرهای استقرار پادگان های( ۹۲ زرهی اهواز، پنج طبقه ها، پادگان حمید، یگان دریایی کنار بهمنشیر،پادگان شهید چراغچی اهواز، پادگان تیپ ۲۱ امام رضا در اندیمشک، پادگان ظفر ایلام، پادگان ارومیه وتمام بنه ها ومقرهایی که روزهای قبل عملیّات در آنها مستقر می شدیم وساعات حرکت به سمت منطقه عملیّاتی نزدیک می شد وفرماندهان عزیز مان در جمع مان ایراد سخن می کردند، لطافت گفتاری آنها، سخنان زیبای آنها، رفتار حسنه آنها،تواضع وفروتنی آنها وصمیمیّت آنها) چه حالاتی را در ما بوجود می آورد. وبه چه آرامشی می رسیدیم.
سخنان دلنشین شهیدان:
برونسی، ابولفضل رفیعی، جواد جامی، شهید رثایی، برادران عامل، محمد طاهری، محمد زاده، چراغچی، شوشتری، ابراهیم شجیعی،فرومندی، کاوه، فرودی، رمضانی،رضوی، ساجدی،بابا نظر، ابراهیمی، معافیان، وتمام فرماندهان شهید دیگر) وبخصوص سخنرانی های شهیدان زنده مان آقایان حاج اسماعیل قاآنی، حاج محمد باقر قالی باف دیگر عزیزانی که در بین مان هستند واز وجودشان داریم بهره می بریم اعتدال گفتاری ورفتاری آنها معارفی را به ما منتقل می کرد که به آرامش روحی وروانی می رسیدیم وخودمان را هلاکت نجات می دادیم، یادش به خیر؟!!

نویسنده : موسی الرضا عبداللهی هفدهم تیرماه سال ۱۴۰۰ به مناسبت روز قلم وقلم های گویا