شهید محمّدابراهیم فتحی

• شهید گرانقدر پس از گذراندن دوران کودکی وارد دبستان شد. کلاس پنجم بود که ندای رهبر کبیر انقلاب را شنید و بخاطرعلاقه­ی شدیدش برای حضور در جبهه، راهی این مسیر الهی شد. در جبهه، مسئولیّت بیسیم‌چی را عهده‌دار بود. او سرانجام در عملیّات والفجر 8  به دست دشمنان بعثی، به فیض عظیم شهادت نائل گردید.
• محمـّدابراهیم قبل از شهادتش، به همسنگرش گفته بود: «دیشب حضرت­زهرا(س) را در خواب دیدم. ایشان سیبی به دست من دادند. من آن سیب را خوردم. آن­قَدَر شیرین و خوش­طعم بود که هنوز طعمش را زیر زبانم حس می­کنم.»
• در توصیه‌هایی که از وصیّت‌نامه‌اش می‌خوانیم از خواهرش خواسته بود همچون زینب کبری(س) صبور باشد. برای  مادرش از مصیبت‌های حضرت زهرا(س) می‌گوید و باز دعوت به صبر دارد و از برادرانش خواسته که اسلحه‌ی او را بر زمین نگذارند و راهش را ادامه دهند و برادر طلبه‌اش را به ادامه‌ی راه طلبگی دعوت می­کند. همه‌ی هم‌رزمان و حتی اهالی روستا، آرامش طَبع و خواندن نماز شب را از ویژگی‌های بارزش می‌دانند.

فرازی از وصیّت‌نامه‌ی شهید:

• “با سلام بر او که فرمانده‌ام بود و همیشه چشم­انتظار رخسارش بودم. ای مردم خدا را شکر می‌کنم که شهادت نصیبم شد و مرا به راه راست هدایت کرد که در راهش بکوشم و دین او را یاری کنم. تو مادرم هم‌چون کوهی استوار باش که دشمن خیال کند اصلاً فرزندی نداشتی.”