شهید محمد ارجمند

محـمّد از همان دوران کودکی علاقه زیادی به شرکت در برنامه‌های مذهبی و حضور در مسجد داشت. وی به همراه تعدادی از دوستان و هم‌کلاسی‌های خود تصمیم به رفتن به جبهه را گرفت . مرحله اوّل حدود چهل روز در مناطق عملیاتی ماند و مرحله‌ی دوم که به جبهه اعزام شد طی عملیات کربلای 5 ، مجروح و به بیمارستان امام خمینی(ره) تهران و از آنجا به بیمارستان امام رضا(ع) مشهد منتقل گردید. مادر شهید نقل می‌کند که به فرزندم گفتم: “مادر! اگر به جبهه بروی ممکن است شهید بشوی”.  او در پاسخ گفت: “من به جبهه می‌روم و دعا کنید که شهید شوم و شما افتخار خواهی کرد که مادر شهید باشی”.  همین‌طور هم شد. محمّد در صحبت‌هایش می‌گفت که خجالت می‌کشد وقتی می‌بیند دوستانش و دیگران همه رفته‌اند و او جا مانده است. وی فرزند چهارم خانواده بود و دو برادر و چهار خواهر داشت و البته فرصتی برای ازدواج وی هم پیش نیامد. شهید بزرگوار هم‌چنین از ناحیه‌ی هر دو پا ترکش خورده بود.

در روزهای اوّلی که از جبهـه برگشت، محل اصـابت ترکش‌هـا دچـار عفونت شدید شـد. به­همین­خاطر به پزشک مستقر در قلعه‌نو مراجعه نمود و پزشک به وی گفت که دیگر لازم نیست از هفت‌سویی به قلعه‌نو بیاید. هر روز یک پرستار مرد به خانه پدر شهید می­رفت و زخم‌ها را شستشو می‌داد. بارها پزشک و پرستار وی گفته بودند که ما در تعجب مانده‌ایم که محمّد با این همه زخم‌های عمیقی که در ناحیه‌ی پاهایش دارد هنگام شستشو هیچ‌گونه احساس دردی از خود بروز نمی­دهد و خیلی انسان صبور و پراستقامتی است! او در ایّام محرم با عصا به هیأت عزاداری امام حسین(ع) می‌رفت و نوحه‌خوانی می‌کرد.

وی بعد از مدتی با بروز علائم گوارشی برای درمان به مشهد مقدس مراجعه کرد که پس از انجام آزمایشات، متخصص داخلی تشخیص داد که ایشان در جبهه‌ها شیمیایی شده است. به همین دلیل در آن‌جا بستری شد و سرانجام پس از حدود دو سال ونیم تحمل مشکلات تنفسی، در بیمارستان امام­رضا(ع) به فیض عظیم شهادت نائل گردید. پیکر شهید توسط نیروهای سپاه و بسیج، به زادگاهش منتقل و پس از تشییع باشکوه در گلزار شهدای روستا به خاک سپرده شد.